Mama gateste de când ma stiu. Și bunica. Si tata gatea intr-o vreme cand barbatii nu aveau ce cauta in blidele “muierilor”. Si noi, copiii lor, am invatat gustul lumii prin mirosuri, culori, texturi pe care il dăm, la randul nostru, mai departe copiilor noștri.

Bucătăria e bucuria de a-i vedea pe cei dragi adunați în jurul mesei, savurand bucate, depănând amintiri, împărtășind momente de veselie sau de tristețe dar și despre căldura care vine din privirile lor și din cuvintele care îți mângâie sufletul:«Sărut mâna pentru masă!» O expresie de recunoștință atat de frumoasa pe care nu am mai auzit-o nicăieri în lume!

Pentru mine gătitul e sănătate — hrănește trupul și dă energie. E bucurie — culori, arome, texturi care trezesc simțurile. E alinare — o supă caldă care mângâie si incalzeste sufletul intr-o zi rece . E creativitate — spațiu de încercare, de visare, de reinventare. E legătură — între oameni, între generații, între lumi. E memorie — un fel de a regăsi în fiecare gust o amintire, o poveste, o voce dragă. E rugaciune — pentru că mâinile care gătesc sunt la fel de sfinte ca mâinile care se roagă. E educație — prin care ducem mai departe tradiții, gesturi, meșteșuguri. Și e identitate — pentru că în felurile noastre de mâncare se ascunde mereu răspunsul la întrebarea cine suntem și de unde venim.

Această pagină e despre omenie și dăruire, despre mesele care unesc oameni și destine, la bine si la greu, despre mama, bunica și toate femeile care, prin bucătăria lor, dau gust vieții.

E o colecție de rețete, povești, experimente și trăiri – din și dincolo de bucătărie.

Mama kookt al zolang ik me kan herinneren. En oma ook. En zelfs mijn vader kookte – in een tijd waarin mannen niets te zoeken hadden in de “vrouwenkeuken”. En wij, hun kinderen, leerden de smaak van de wereld kennen via geuren, kleuren en texturen – een smaak die wij op onze beurt doorgeven aan onze eigen kinderen.

De keuken is de vreugde om je dierbaren rond de tafel te zien zitten, genietend van het eten, herinneringen delend, momenten van vreugde en verdriet deelend. Het is ook de warmte die komt uit hun blikken en uit de woorden die je ziel strelen: “Sărut mâna pentru masă” – een uitdrukking van dankbaarheid zo mooi, dat ik haar nergens anders ter wereld heb gehoord.

Voor mij is koken gezondheid — het voedt het lichaam en geeft energie. Het is vreugde — kleuren, geuren en texturen die de zintuigen wakker maken. Het is troost — een warme soep die de ziel omhelst op een koude dag. Het is creativiteit — een ruimte om te proberen, te dromen, te heruitvinden. Het is verbinding — tussen mensen, tussen generaties, tussen werelden. Het is herinnering — een manier om in elke smaak een verhaal, een stem of een geliefd gezicht terug te vinden. Het is gebed — want de handen die koken zijn even heilig als de handen die bidden. Het is opvoeding — waardoor we tradities, gebaren en ambachten doorgeven. En het is identiteit — want in onze gerechten schuilt altijd het antwoord op de vraag wie we zijn en waar we vandaan komen.

Deze pagina gaat over menselijkheid en vrijgevigheid, over de tafels die mensen en levens samenbrengen — in goede en in moeilijke tijden. Over moeders, grootmoeders en alle vrouwen die met hun keuken smaak geven aan het leven.

Het is een verzameling van recepten, verhalen, experimenten en ervaringen — in en voorbij de keuken.